تعیین اثربخشی زوج درمانگری ایماگوتراپی در کاهش علائم سوءمصرف مواد وکنترل تکانه در مردان وابسته به مت آمفتامین

مقدمه: اعتیاد بیماری پیچیده ای است، امروزه شاهد ورود موادمخدر جدیدی از نوع محرک هستیم که به شدت اعتیادآور و آسیب زننده به دستگاه عصبی و سایر اندام های انسان هستند. لذا این پژوهش به منظور بررسی اثربخشی زوج درمانی با رویکرد ایماگوتراپی در کاهش علائم وابسته به سوءمصرف مواد و کنترل تکانه در بیماران وابسته به مت آمفتامین (شیشه) انجام شده است. روش بررسی: تعداد 30 مرد وابسته به مت آمفتامین به صورت داوطلبانه انتخاب و به صورت تصادفی در 2 گروه 15 نفری آزمایش و کنترل قرار گرفتند. از مصاحبه scid-cv، پرسشنامه نیمرخ اعتیاد مودزلی و پرسشنامه تکانشگری بارت برای تشخیص وضعیت فرد به لحاظ سوءمصرف، وضعیت علایم روانی- فیزیولوژیک وابسته به مصرف و سنجش میزان تکانشگری در سه مرحله پیش آزمون، پس آزمون و پیگیری استفاده شد. یافته ها: مقایسه نمرات پس آزمون در دو گروه آزمایش و کنترل نشان داد که بین دو گروه از نظر متغیرهای وابسته یعنی وضعیت علایم وابسته به سوءمصرف و کنترل تکانه تفاوت معنی دار در سطح 01/0 وجود داشت. به عبارتی پس از مداخله زوج درمانی ایماگوتراپی در گروه آزمایش، هر دو متغیر وابسته کاهش معنی داری نشان دادند. در مرحله پیگیری نمرات هر دو متغیر وابسته، مقداری افزایش را نشان می دادند، هر چند که تفاوت معنی دار با گروه کنترل را حفظ کرده بودند. بحث و نتیجه گیری: یافته های این پژوهش به طور کلی نشان داد که مداخله زوج درمانگری ایماگوتراپی توانسته است وضعیت مناسب تری را در هر دو متغیر وابسته در بیماران حاصل نماید.